JUKEMA J (1998) Trekgedrag en wintersterfte bij een populatie van het Waterhoen Gallinula chloropus. LIMOSA 71 (1): 1-6.

Vogels kunnen op grond van hun trekgedrag grofweg worden ingedeeld in twee groepen: (1) trekvogels: vogels die uit het broedgebied wegtrekken om elders te overwinteren, en (2) standvogels: vogels die het gehele jaar in hetzelfde gebied blijven. Deze indeling is minder strikt dan hier wordt gesuggereerd, want er zijn dikwijls binnen een 800rt verschillen in trekgedrag. Deze verschillen kunnen zichtbaar worden in perioden met strenge vorst en langdurige sneeuwbedekking. Zelfs binnen eenzelfde populatie kunnen zowel standvogels als trekvogels voorkomen. Dit is onder andere bij het Waterhoen het geval. Uit ringgegevens blijkt dat Waterhoentjes overwegend standvogel zijn en dat de individuen die wel trekken niet verder gaan dan Engeland en Frankrijk (Speek & Speek 1984). De wegtrekkers lopen niet het risico te moeten overwinteren onder ongunstige omstandigheden. De blijvers daarentegen vermijden de inspanningen en gevaren van de trek, maar nemen daarmee wel de risico's die verbonden zijn aan een strenge winter.
      Door ringonderzoek bij een kleine winterpopulatie Waterhoentjes is geprobeerd meer inzicht te krijgen in plaatstrouw, trekgedrag en de invloed van strenge winters op de sterfte. Waterhoen Gallinula chloropus

[gratis pdf] [english summary]