KURSTJENS G, DIERMEN J VAN , NOORDEN B VAN & WEIDE M VAN DER (2003) De Grauwe Gors Miliaria calandra: recente aantalontwikkeling, habitatkeus en perspectieven in relatie tot het beheer van uiterwaarden en akkerland. LIMOSA 76 (3): 89-102.

De Grauwe Gors dreigt uit Nederland te verdwijnen. Ook in de laatste bolwerken in Limburg en de uiterwaarden van de Waal ziet de situatie er voor deze karakteristieke soort niet rooskleurig uit. Een nauwkeurige blik op de lokale aantalontwikkelingen en veranderingen in de beschikbare broed- en winterhabitat maakt veel duidelijk. Maar hoe grauw is de toekomst en kunnen we nog hoop putten uit beheersmaatregelen? Biedt natuurontwikkeling in uiterwaarden perspectief voor de Grauwe Gors?

Het afgelopen decennium werd de Grauwe Gors in Nederland met argusogen gevolgd vanwege de sterke terugval van het aantal territoria. Na oplevingen volgend op extreem hoogwater langs de Limburgse Maas (Hustings et al. 1995) en voorzichtige speculatie over profijt van natuurontwikkelingsprojecten in het rivierengebied (Hustings 1997), kunnen we inmiddels de balans opmaken. Hoe verging het de Grauwe Gors in de periode 1995-2001? De Nederlandse populatie werd in 1994 op 100-120 paar geschat, waarvan minimaal 70 in Zuid-Limburg (van Dijk et al. 1996). Het Limburgse populatieverloop, zowel langs de Maas als in het Heuvelland (akkers), krijgt dan ook extra aandacht. Bovendien wordt geanalyseerd of de Grauwe Gors heeft geprofiteerd van natuurontwikkeling langs de Grote Rivieren. De ontwikkeling van de grauwe gorzenpopulatie in het Zuidelijk Maasdal (Maastricht-Beesel) wordt vergeleken met die langs de takken van de Rijn (met name de uiterwaarden langs de Waal) waarbij aandacht wordt besteed aan verschillen in habitat en beheer.

[gratis pdf] [english summary]