HIVERNON A (1932) Eenige aanteekeningen over den javaanschen pauw. LIMOSA 5 (2): 66-77.

Er bestaan ​​twee verschillende soorten van pauw, namelijk. Pavo cristatus Linn. en P. muticus Linn., de eerste die zich in India en Ceylon, de tweede in Java. Een derde soort, P. nigripennis Sclat., Wonende in Assam, Verdere India en het Maleisisch schiereiland, is het advies van de Duitse Professor dr. Otto ZUR STRASSEN, maar een ondersoort van de eerste namedspecies. Het voornaamste opvallende verschil tussen de hanen van de twee soorten is te vinden in het bosje op het hoofd, die met cristatus (= De kuif) bestaat uit veren, alleen baard aan de top, terwijl dat van muticus heeft een vaan over de gehele ganzenveer, zij het slechts eenzijdig. Volgende er zijn een aantal variaties in de kleur van de keel en de vleugel dekveren. Een heel opvallend verschil tussen de twee soorten legt echter in het feit, dat de hennen van cristatus zijn dof van kleur en die van muticus aan de andere kant hebben deels metallische-glanzende pluimen, hoewel in een veel minder mate dan de doffers. Volgens de theorie, dat als in een soorten de vrouwelijke vogels zijn dof van kleur in tegenstelling tot hun helderder vrienden, dit is te wijten aan een evolutionnary proces, de neiging om de eerste minder waarneembaar bij het leggen op hun nest, dat soorten van een geslacht, waarvan de vrouwtjes zijn de minder opvallend moet zijn van de meest geavanceerde of fylogenetisch de jongste. Als dit waar is de Javaanse pauw moet de oudste van de twee soorten zijn volgens de darwinistische leer over de oorsprong van de soorten. Dit waarlijk zou kunnen veroorloven een onverwacht controverse aan de gemeenschappelijke opvatting over de primitiviteit van de insulaire Java-fauna. Met betrekking tot de specifieke namen is er ook een beetje paradoxaal. MufJicus is een synoniem van mutilus, dwz verminkte of afgehakt. Nu, als wordt verondersteld dat Linna);: US bij het toekennen van namen aan beide soorten, gevonden de tuft het meest karakteristieke kenmerk (en zoals de benaming Cristatus bewijst, is dit in ieder geval was het geval met een van de twee), dan onmiddellijk de vraag rijst, waarom noemde hij de Javanen vogel de Afgekapte, omdat dit een compleet kam, dat van de continentale pauw in plaats dat het verminkte een, voor een deel van de schoepen van de compositie veren lijkt te worden afgekapt. Is het helemaal uitgesloten - kan men zich afvragen, dat de Zweedse natuuronderzoeker zelf de naam van de soort net het omgekeerde als ze zijn op dit moment, maar zijn opvolgers per ongeluk veranderde de twee? Habitat en manier van leven zijn met beide soorten veel hetzelfde. Ze vereisen jungles, waar patches, dicht begroeid met hoog gras en struiken zijn bont door bos of op zijn minst bosjes met een aantal zeer hoge bomen in hen. Ze ook nooit te verwijderen op grote afstand van water, zodat in het droge seizoen zijn ze alleen te vinden in de strips van het land van maar een paar mijl breed, grenzend aan de rivieren. De hele dag door de haan met zijn harem van dames dwaalt rond in het kreupelhout en de hoge grassen, maar in de ochtend en de late namiddag de voormalige vliegt op de top van een zeer hoge boom, waar hij kan een enorme omvang over het hoofd van het land en er al snel begint zijn lied. Hoewel niet alle zeldzame, pauw in Java nooit kudde samen in zulke grote aantallen als in India, volgens sommige auteurs over dat land, noch in de genoemde eiland leven ze over tempels, etc. in semi-gedomesticeerde conditie. Op Integendeel ze zijn altijd erg verlegen en achterdochtig. In Java maar ze zijn nergens voorwerp van devotie bijgelovig zoals bij sommige Hindoe-sekten. De Javaanse pauw hebben twee verschillende geluiden. Een van deze, kan-be alleen geproduceerd door de kippen, is gelijk het gekakel van de parelhoen (Numida Linn.), Maar zonder de nasale twang de laatste laat het ons horen. De bovenstaande zinspeelde ochtend-en avond-lied van de haan is echter een piercing huilen, die verschilt naar gelang de soort. Ook hier is er gelegenheid voor speculatie. Dr. W. T. HORNADAY in zijn boek Twee jaar in de jungle, beschrijft de oproep van P. cristatus als een drielettergrepig woord, beltonen zoals plas-goo-wee. Echter dat van P. muticus klinkt als pa-on (tweelettergrepig), ongeveer hetzelfde als de Franse term voor erwt gevogelte. In het Italiaans en Spaanse taal, beide Romaanse talen, het woord is resp. Pavone en Pavon en zelfs in de volkstalen van de Germaanse extractie, zoals het Nederlands en het moderne Duitse, kunnen wij deze ophalen op dezelfde wortel in de woorden Pauw en Piau. De oorsprong van al deze voorwaarden is zijn traceren naar de oude Latijnse pavo, wat zeker is klassiek, als OVID en Plinius reeds gebruik gemaakt van dit woord. Het moet ook niet vergeten, dat in het Latijn er was geen onderscheid tussen de personages U en V, die in die taal moet zijn geweest een vloeistof, uitgesproken veel van de hetzelfde als het Engels w. Blijkbaar al deze woorden zijn onomatopoeias van de bovenstaande ontworpen kreet van P. muticus. Maar er is het raadsel. Tegenwoordig de bekende pauw gehouden in gedomesticeerde staat over de parken van manorhouses etc. is P. cristatus en het is geaccepteerd, dat van oudsher t zijn soort in Europa was de heersende, kan men zelfs zeggen dat de vulgaire een. Toch zijn huilen, als Dr HORNADAY's versie van het waar is - die kan nauwelijks betwijfeld worden van - toont geen gelijkenis met Pavo en zijn afleidingen in de moderne talen, als de roep van P. muticus doet. Mogen wij concluderen uit dit, dat het de laatste soort, die sparren t I y bekend in het oude Westen, maar daarna superse.ded door de andere? Maar dan moeten toegeven, dat de verbindingen tussen Europa en Java moet zijn van zeer oude datum. Echt deze verbindingen hoeven niet te hebben is direct. Het kan zijn dat alleen door frequente overdracht van hand tot hand de Javaanse pauw aangekomen in de mediterrane gebieden van zeer afgelegen tijden, toen misschien hun Indiase soortgenoten werden verboden uitvoer, zijn heilige vogels. Dit blijft echter voor historici om op te helderen. De dekking en broedeieren seizoen van de Javaanse pauw is niet precies bekend, maar afgaande op de rui-tijd, die begint ongeveer medio augustus de eerste periode moet haar begin hebben in het tweede helft van februari. Wanneer op het punt om hun eieren, de kippen los te leggen van de hanen en van elkaar en pensioen in zeer geheime schuilplaatsen in de dichte ondergroei van de bossen.

[gratis pdf] [english summary]