Taylor I.R. (2009) How owls select their prey: a study of Barn Owls Tyto alba and their small mammal prey. ARDEA 97 (4): 635-644

In het onderhavige onderzoek is de geslachtsverhouding bepaald van Veldmuizen Microtus agrestis die Kerkuilen Tyto alba vingen. Mannetjes Kerkuilen brachten meer mannetjes dan vrouwtjes Veldmuizen naar het nest om hun partner en kleine jongen te voeren. Dit verschil bleek zowel uit de prooien die bij het nest lagen als uit de skeletresten in braakballen die uit het nest waren verzameld. Een zelfde verschil was zichtbaar in de braakballen die op de slaapplaats van de mannetjes waren verzameld. Dit laat zien dat de verschillen al optraden op het moment van vangen en dat ze niet het gevolg waren van selectie door mannetjes van wat ze zelf opaten en wat naar het nest werd gebracht. In tegenstelling tot de vangsten door de uilen liet de verhouding van de seksen bij de Veldmuizen die in het veld met vallen werden gevangen juist een licht overschot aan vrouwtjes zien. Het gemiddelde gewicht van met vallen gevangen Veldmuizen was 23,4 g (mannetjes) en 18,5 g (vrouwtjes). Gedurende de winter werden evenveel mannetjes als vrouwtjes Veldmuizen gevangen. Deze waarnemingen zijn een aanwijzing dat mannetjes Veldmuizen door een verhoging van hun agressie of activiteit in verband met territoriaal- en voortplantingsgedrag dan gemakkelijker te pakken zijn door uilen. Dit zou betekenen dat de selectie voor mannetjes Veldmuizen het gevolg was van een betere vangbaarheid van de mannetjes en niet van een hogere aantrekkelijkheid door hun hoger gewicht. In het voorjaar vingen de uilen meer Veldmuizen dan Bosmuizen Apodemus sylvaticus dan te verwachten op grond van het relatieve voorkomen van de twee soorten in het veld. Er wordt verondersteld dat dit voortkwam uit het beter vermogen van de Bosmuis om uilen op te merken en een snellere wendbaarheid om uit de klauwen van uilen te blijven.