Ardea
Official journal of the Netherlands Ornithologists' Union

login


[close window] [previous abstract] [next abstract]

Sunde P., Overskaug K., Bolstad J.P. & Oien IJ. (2001) Living at the limit: Ecology and behaviour of Tawny Owls Strix aluco in a northern edge population in central Norway. ARDEA 89 (3): 495-508
Bosuilen Strix aluco staan bekend om hun extreme plaatstrouw, brede voedselkeus en lange levensduur. Enkele van deze facetten werden bestudeerd met behulp van gezenderde vrouwtjes die aan de uiterste noordrand van het verspreidingsgebied in Centraal-Noorwegen broeden. In de zomer lagen de roestplaatsen van vrouwtjes overwegend in gemengd bos en loofbos, 's winters meer in naald- en gemengd bos. Het vermijden van loofbos in de winter heeft vermoedelijk te maken met het gebrek aan dekking overdag nadat het blad is gevallen. De activiteitsgebieden waren in de winter gemiddeld ruim de helft groter dan in de zomer; in sommige gevallen verbleef het vrouwtje 's winters zelfs geheel buiten de grenzen van het zomerterritorium. Vogels vormden met 61% van de biomassa de belangrijkste prooigroep in de zomer; in gemengde bossen waren prooivogels dan ook aanmerkelijk algemener dan in naald- of loofbos. In de winter bestond het menu bijna volledig uit muizen, waarvoor sneeuwarme, winderige en zonnige plekken werden opgezocht. Het lijkt erop dat deze noordelijke Bosuilen een flexibel habitatgebruik kennen, met een veel grotere variatie in territoriaal gedrag en omvang van activiteitsgebieden in zomer en winter dan bekend van zuidelijker populaties. Blijkbaar kunnen vrouwtjes in de winter ongestraft een territorium verlaten, zonder dat bij terugkeer hun plek door een ander vrouwtje is ingenomen. Overigens bleef in deze studie het gedrag van mannetjes buiten beschouwing. Het kan zijn dat mannetjes de winterverdediging van het territorium voor hun rekening nemen.


[close window] [previous abstract] [next abstract]