KLAASSEN O (2012) De toename van overwinterende Grote Zilverreigers in Nederland aan de hand van dagtellingen en slaapplaatstellingen. LIMOSA 85 (2): 82-90.

De Grote Zilverreiger Casmerodius albus was in Nederland lange tijd een uitgesproken dwaalgast. Uit de periode 1900-1970 is slechts een handvol waarnemingen bekend, alle na 1944. Er zijn wel oudere meldingen (van voor 1855), maar deze zijn lastig te interpreteren, met name door het gebruik van de termen "witte reygher" of "witvogel", waarmee ook de Kleine Zilverreiger werd aangeduid. In de twintigste eeuw is de soort, na een eerste broedgeval in 1978, jaarlijkse broedvogel geworden vanaf 1990 en in toenemend aantal vanaf 2000. De ontwikkeling tussen 1970 en 1995, zowel van de broedvogels als de overwinteraars, is beschreven door Van der Kooij & Voslamber (1997). Met hun voorzichtige voorspelling "dat een verdere uitbreiding van het aantal Grote Zilverreigers in Nederland niet uitgesloten mag worden geacht", konden zij niet bevroeden dat die toename binnen vijf jaar daarna gigantische proporties zou aannemen.
      Nog geen tien jaar geleden was een groepje van pakweg vijf Grote Zilverreigers voor menig vogelaar een goede reden om er op uit te trekken. Tegenwoordig behoren her en der rondstappende grote witte reigers tot de gebruikelijke invulling van ons winterlandschap. Vooral de laatste jaren is de toename in zo'n snel tempo verlopen dat er bijna niet tegenop te tellen was. Landelijke slaapplaatstellingen bleken een welkome aanvulling op de bestaande Sovon-meetnetten om te achterhalen hoeveel er werkelijk in ons land overwinterden. Dat bleken er meer dan verwacht. Waar komen die vogels vandaan? Zijn het allemaal 'eigen' broedvogels uit de Oostvaardersplassen Fl, zoals vaak wordt aangenomen? Een analyse van aantallen en verspreiding laat zien dat inmiddels vaste pleisterplaatsen zijn ontstaan met een per regio verschillend seizoensgebruik.

[pdf alleen voor leden] [english summary]