Ardea
Official journal of the Netherlands Ornithologists' Union

login


[close window] [previous abstract] [next abstract]

Vandendriessche S., Stienen E.W.M., Vincx M. & Degraer S. (2007) Seabirds foraging at floating seaweeds in the Northeast Atlantic. ARDEA 95 (2): 289-298
Drijvende wierpakketten zijn meestal rijk aan dierenleven, van kleine planktonische crustaceeën tot juveniele vissen. Omdat de aanwezigheid van dergelijke pakketten voor zeevogels een signaal kan zijn dat er veel voedsel gevonden kan worden gevonden, veronderstelden we dat het voorkomen van drijvende wierpakketten leidt tot een kleinschalige, patchy verdeling van zeevogels. De invloed van drijvende wierpakketten op de verspreiding en het gedrag van zeevogels werd onderzocht aan de hand van de ‘European Seabirds At Sea’ databank (ESAS). Het percentage waarnemingen waarbij zeevogels bij drijvend zeewier werden gezien verschilde tussen soorten, afhankelijk van de manier waarop ze voedsel zoeken. De resultaten tonen aan dat vooral soorten die voedsel zoeken aan het wateroppervlak en oppervlakkig duiken (sterns en de Middelste Zaagbek Mergus serrator) vaak voorkomen bij drijvende wierpakketten. Soorten die zoeken naar prooien in de waterkolom of vlak boven de zeebodem (duikers, Zeekoeten Uria aalge, Alken Alca torda, Papegaaiduikers Fratercula arctica, Jan-van-Genten Sula bassana en Aalscholvers Phalacrocorax carbo), en vooral benthoseters (Zwarte Zee-eenden Melanitta nigra en Eidereenden Somateria mollissima) werden geregeld waargenomen bij drijvende wierpakketten, terwijl dat bij opportunistische soorten en aaseters zoals meeuwen en jagers veel minder vaak werd vastgesteld. Stormvogels en pijlstormvogels, die hun prooi aan het wateroppervlak grijpen of erachteraan duiken, werden zelden gezien in de omgeving van drijvend zeewier. Het meest voorkomende gedrag van zeevogels bij drijvend zeewier was pikken aan het wateroppervlak, actief zoeken en achtervolgend duiken.


[close window] [previous abstract] [next abstract]