Burton N.H.K. & Armitage M.J.S. (2008) Settlement of Redshank Tringa totanus following winter habitat loss: effects of prior knowledge and age. ARDEA 96 (2): 191-205

Of dieren bij verlies van habitat kunnen overleven hangt af van de nabijheid van alternatieve plekken en het vermogen om deze nieuwe plekken te vinden. In het onderhavige onderzoek werd onderzocht welke factoren van invloed waren op het verspreidingspatroon van Tureluurs Tringa totanus toen hun overwinteringsgebied, de Baai van Cardiff (UK), werd afgesloten met een zeekering. De Tureluurs bleken zeer trouw aan hun overwinteringsplek, zoals ook al uit eerder onderzoek aan de soort was gebleken. De Tureluurs waren in de eerste winter na de afsluiting amper bereid de baai te verlaten. Toen het gebied afgesloten werd, bleven de vogels er acht dagen lang rondhangen zonder dat ze er voedsel konden vinden. Daarna bleven ze naar het gebied terugkeren om er te slapen. De vogels verplaatsten zich maximaal 19 km van hun oorspronkelijke overwinteringsplek. Hoe jonger de vogels waren, des te verder trokken ze weg. Dit wijst erop dat jonge vogels het minst gehecht waren aan hun plek van overwinteren en dus het meest flexibel in gedrag waren. Het vinden van een nieuwe plek bleek ook af te hangen van eerder opgedane kennis. Dit werd geconcludeerd op grond van de waarneming dat een plek die de vogels oorspronkelijk alleen ’s nachts bezochten na de afsluiting ook overdag werd gebruikt als voedselgebied ondanks forse verstoring door helikopters. Na de afsluiting werden de Tureluurs op talloze nieuwe plekken waargenomen, maar binnen drie jaar na de afsluiting concentreerden de vogels zich in een gebied dat slechts 4 km van de baai verwijderd was. Er wordt geopperd dat de sterke trouw aan de baai na het afsluiten ervan en een gebrek aan kennis van alternatieve voedselgebieden ongunstig moeten zijn geweest voor hun overlevingskansen.