Suter W. & Van Eerden M.R. (1992) Simultaneous mass starvation of wintering diving ducks in Switzerland and The Netherlands a wrong decision in the right strategy? ARDEA 80 (2): 229-242

In Zwitserland stierven door verhongering in maart 1986 op een belangrijke overwinteringplaats voor watervogels langs de Rijn tussen de 2.700 en 6.200 duikeenden. Op hetzelfde ogenblik vond in het westelijke waddenzeegebied een massale sterfte plaats waarbij minstens 18.000 watervogels betrokken waren waaronder meer dan 14.000 duikeenden. In Zwitserland werden alleen Tafeleenden en Kuifeenden getroffen. Beide eendensoorten zijn afhankelijk van de Driehoeksmossel, Dreissena polymorpha. Deze mosselpopulaties worden bijna geheel opgegeten tegen het einde van de winter, bij het begin van de terugtrek naar de broedgebieden. In 1986 echter, toen de beschikbare mosselpopulatie waarschijnlijk al onder het gemiddelde niveau zat, vond in februari een koude-inval plaats die een maand duurde. In Nederland hadden de duikeenden met dezelfde barre weersomstandigheden te maken. De beschikbare hoeveelheid voedsel (Gewone Mossels, Mytilus edulis) was ook hier laag. In beide landen bleven veel vogels in hetzelfde gebied en stierven door uithongering, in plaats van weg te trekken. Deze "onhandige" reactie op de omstandigheden kan verklaard worden door een strategie in het trekgedrag waarin geen rekening wordt gehouden met uitzonderlijk lange koudeperiodes aan het eind van de winter. Echter, de kans echter op zulke gebeurtenissen is zeer gering.